Een praktijkverhaal
“Ik ben mezelf kwijtgeraakt” sprak ze uit aan het begin van de sessie. Ze nestelde zich onder een dekentje op de bank. En terwijl ze het herhaalde merkte ik dat ze, voordat we echt begonnen waren, ze al aan het werk was. Ik vroeg wat er gebeurde. Ik wordt zwaar vertelde ze. Ik zak in mijn lijf. Dat betekend dat ik je wat meer vertrouw.
Ik gaf de aanwijzing dat ze verder in haar lijf mocht zakken net zolang dat ze door de bank terecht zou komen waar ze moest zijn om haar karmische stuk op te lossen met haar ex. Want daar gingen we voor deze sessie. Het loskoppelen van de verbinding met haar ex zodat zij minder getriggerd (angst en verdriet) wordt als ze contact met hem heeft (noodzakelijk i.v.m. zoon).
Ze merkte dat ze niet verder kon doordat er een zwarte solide barrière onder haar zat. Dat bleek een beschermingsmechanisme. Nadat we het beschermingsmechanisme hadden uitgelegd dat het noodzakelijk was om daar te komen waar de angst, het verdriet en de verbinding was ontstaan die we moesten loskoppelen. En dat ze sterk genoeg was om dit aan te kunnen merkte ze dat ze er doorheen zakte.
En daar stond ze toen. Als klein meisje van 8/9 jaar bij de haven. Ze zwaaide naar haar vader die geen oog meer voor haar had. Hij was aan het werk. Hij moest tenslotte geld verdienen. Ze voelde zich verdrietig en in de steek gelaten. Niet onbegrijpelijk want hij was de enige die ze nog had. Haar moeder was gestorven tijdens haar geboorte. Andere broertjes of zusjes had ze niet. Alleen een vader die haar de schuld gaf van de dood van zijn vrouw, ondanks dat hij wel blij met zijn dochter was, op zijn manier.
Hij had geregeld dat zij bij familie zou verblijven tot hij terug zou zijn. Daar moest ze hard werken en werd er niet van haar gehouden. Op haar 14e/45e verkocht haar familie haar aan een kroegbaas. Ze voelde zich verdrietig en weer in de steek gelaten. Aangezien de kroegbaas haar had gekocht vond hij dat zij zijn bezit was en met haar mocht doen wat hij wilde. Ze kreeg amper eten of drinken, ze moest hard werken en werd vanaf dag 1 uitgedeeld aan mannen die met haar mochten doen wat ze wilde. Er was geen ontkomen aan.
Op haar 18e gaat het vreselijk mis. Tijdens wurgsex wordt niet alleen haar ongeboren kind geaborteerd door veelvuldig slaan op haar buik maar gaat ze ook dood. Niet dat de man zich daar iets van aan trok, die ging door tot hij klaar was. Vervolgens liet hij haar voor vuil achter. Vol blauwe plekken en bloed. Tijdens deze laatste momenten besluit ze dat ze nooit meer zo wil leven (laten misbruiken door mannen) en nooit meer seks wil. En na haar overlijden voelt ze eindelijk de vrijheid die ze haar hele leven nog niet had gevoeld.
Doordat ze haar kind is verloren blijft ze achter op de plek van haar overlijden. In doodangst voor haar moordenaar. Wachtende op haar kind. Niet wetende dat ze dood is.
We vertellen de jonge vrouw dat ze dood is. Samen met mijn cliënt die op de bank ligt helen we haar lichaam en cremeren haar. Dit was de wens van de jonge vrouw die voor vuil was achtergelaten. Nadat ze liefdevol gecremeerd is kijken we terug op dit leven. Op de impact dat het heeft op het huidige leven van mijn cliënt. Ze verteld mij letterlijk dat het leven precies hetzelfde is, alleen anders verpakt.
De inzichten rollen over de wang van mijn cliënt. Opeens snapt ze het verloop van haar leven. Dat ze zich altijd anders voelde. Dat ze als kind altijd alleen was. Wegliep van huis. Nooit naar haar ouders luisterde omdat ze het gevoel had alles zelf te moeten doen. Haar lichamelijke worsteling met haar buik. Alle operaties omdat deze altijd zo ‘stuk’ is geweest. De relatie met haar ex die dezelfde energie bleek te hebben als de moordenaar van de jonge vrouw. Haar weerzin tegen seks naarmate de geestelijke mishandelingen meer en heftiger werden in haar leven. De doodsangst ze ervaarde elke keer als hij verbaal gewelddadig tegen haar was. Het verdriet omdat ze altijd overal de schuld van krijgt maar dat hij toch van haar houd, op zijn manier. De karmische link die ze moest verbreken om hiervan verlost te zijn (haar huidige ex was haar moordenaar).
Samen kijken ze naar de lessen, de wijsheid die dit alles heeft gebracht. De verwevenheid van deze twee levens. Die hetzelfde zijn alleen anders verpakt.
Ze hoeft nu niet meer bang te zijn voor niets en niemand.
Ze hoeft niet meer over haar grenzen heen te gaan.
En dat wordt bekrachtigd door alle energie die niet van haar was weer terug te geven aan zijn eigenaar. Alle angst, het niet veilig zijn, minderwaardigheid. Maar ook alle weerstand die ermee verbonden was. Door alle eigen energie die ze hier was kwijtgeraakt weer terug te halen haalde ze haar licht, kracht, zelfvertrouwen en eigenwaarde weer terug. Energie die al zo lang verloren was.
Haar lichaam voelde zwaar. Van alles wat ze had teruggehaald en teruggegeven. Van alles wat het ervaren had en verwerkt. Door al het harde werk. Maar het voelde fijn en eigen.
Vol overtuiging sloot ze af met drie prachtige zinnen:
Ik ben vrij
Ik ben veilig
Ik mag leven
Haar grootste cadeau aan zichzelf was het vertrouwen in haar eigen kunnen en kracht om dit aan te gaan. Met het resultaat dat ze eindelijk deze karmische verbondenheid kon doorbreken en haar eigen leven weer mag leven.
Op het moment dat een vorig leven niet weet dat het gestorven is zal dat leven als een blauwdruk blijven liggen over jouw huidige leven. Vandaar de opmerking “het is hetzelfde maar iets anders verpakt”. De impact kan enorm zijn. En het resultaat als je dit verwerkt, heelt en doorbreekt dus ook.
Heb je naar aanleiding van deze blog vragen of opmerkingen? Laat het me weten.
Via de website kan je contact opnemen en/of een afspraak maken. Ook kan je hieronder je reactie kwijt.
